fərq

is. <ər.>

1. Şeyləri, adamları birbirindən ayıran hər hansı xüsusiyyət, onları bir-birindən ayıran cəhət; təfavüt. Yaxşı ilə pisin fərqi. Hekayə ilə romanın fərqi. – Köhnə aşnalığın, təzə dostluğun; Fərqi var qış ilə yaz arasında. A. Ə..

2. İki ədəd, məbləğ, kəmiyyət arasında təfavüt; dəyər ayrılığı. Hesabdarlıq Salehə ləzzət verir, bəzən bir hesabı beş dəfə sayğaca salır, nəhayət, yeddi qəpik fərqi tapıb ortalığa çıxardığı üçün qalib komandan kimi məğrur durub baxırdı. Ə. Vəl.. Ancaq yaş fərqlərinin çox olmadığına baxmayaraq, Ağca qarı gözə ərindən bir az qoca dəyirdi. Ə. Ə..

◊ Fərq edilmək – görünmək, seçilmək, nəzərə çarpmaq. Havanın üzü ləkəsiz olduğu üçün işıqlı ulduzlar ötədə-bəridə fərq edilirdi. S. H.. Fərq etmək – ayırmaq, seçmək, fərqli cəhətlərini görmək, fərqləndirmək, ayırd etmək. Fərq etməz – fərqi yoxdur, təfavütü yoxdur, birdir, əhəmiyyəti yoxdur. <Gülsabah:> Fərq etməz. Bu gecə son imtahandır. C. C.. Fərq qoymaq – ayrı-seçkilik etmək. Adamlara fərq qoymaq. Fərq olmaq – aralarında təfavüt olmaq, bir-birindən ayrılmaq, seçilmək, fərqlənmək. Nola ki, fərq ola namərdlikdən mərd dünyada. Qövsi. Fərqi nədir? – Bir deyilmi? Nə fərqi var? Nə təfavütü var? Fərqi yoxdur – bax fərq etməz. Gedən gedər, qəmi qalar bir içim; Fərqi yoxdu: ya üç mini, ya üçü. . . Məzar üstə çoxu ağlar görk üçün; Ağlayırsan, sağlığımda ağla sən. M. Araz. Fərqinə varmaq – incə və ya naməlum, gizli bir şeyi anlamaq, anlaya bilmək, dərk etmək. <Yaşlı kişi:> <Şirinnaz> birdən yarımçılpaq bir halda olduğunun fərqinə vardı. S. H.. Fərqinə varmamaq – çox fikir verməmək, əhəmiyyət verməmək, çox dərinə getməmək. Onun sözlərinin fərqinə varma. – Yedi, ləzzət aldı hər bir meyvədən; Ancaq heç fərqinə varmadı, nədən? M. D..